نشر
درباره‌ی اثر
«مهر دوم»
در این متن نظریه‌ی متاایکسِ «علیرضا مشایخی» (موسیقیدان معاصر) که دکترین او در موسیقی محسوب می‌شود، در تئاتر به چالش کشیده شده است. متاایکس نظریه‌ای مبتنی بر همراهی ایکس‌های نامتناظر است. مشایخی خود آن را به موسیقی چندفرهنگی ترجمه کرده است. در «مهر دوم»، هر ایکس، وجهی تیپیکال یافته است و از اجماع وجوه تیپیکال این‌ها، یک شخصیت مستقل و کامل‌نما شکل گرفته است و از وجه ناکامل او (آن‌ها، تیپ‌ها) یک تیپ ثانوی. متاایکس نظریه‌ای با منطق واقع‌بینانه مبتنی بر پذیرش فرهنگ‌های دیگر بدون تلاش برای تلفیق آن‌هاست. مهر دوم، امکان تلفیق ایکس‌ها را در منطقی ایدئالیستی، به تجربه کشیده است.